NERO Projecten - H7d vlucht

NERO

Projecten

H7 raket

H7d vlucht

Verslag H7d raketvlucht

	Inhoud
1	Inleiding
2	Lancering
3	Vlucht

H7 project na succesvolle vierde vlucht weer op schema.

Inleiding [Top][Inhoud]

De lancering van de H7d op 19 juni 1998 was de eerste succesvolle vlucht van een Haarlemse raket sinds 1995. Dat jaar demonstreerde de H7a de goede werking van het separatiesysteem van deze tweetrapsraket. Een jaar later stortte de H6c neer. Vervolgens mislukten in 1997 de vluchten van de H7ben H7c gedeeltelijk om allerlei redenen. Dit maakte een herontwerp van de pyrogenontsteker van de Penta-alfa2 motor noodzakelijk. Het oplappen van de H7 voor zijn vierde vlucht kwam neer op het volledig vernieuwen van het eerste trap recoverysysteem, er moesten acht nieuwe vinnen op,het separatiesysteem moest worden uitgedeukt, de neuskegel vernieuwd. Inde laatste week voor de lanceerdag werd nog een stand-alone vluchtgegevensrecorder in de tweede trap geplaatst. Dit is de R-DAS van Jeroen Louwers en Martijn van Balen

Lancering [Top][Inhoud]

De lancering vond plaats onder slechte weersomstandigheden. Het zichtwas beperkt door laaghangende bewolking en van tijd tot tijd regende het een beetje. Gelukkig kon de preparatie van de raket plaatsvinden in de artillerieloods. Dit delicate werkje moet het liefst in een rustige omgeving met veel licht worden uitgevoerd. Maar de H7d was deze keer de dag voorde lancering al klaar en er kon eigenlijk niets meer misgaan. Alleen moest Jeroen Brinkman 's ochtends nog even de definitieve tijden voor de vlucht in programmeren. De chip van het Flight Control System was al gewist en de nieuwe gegevens geprogrammeerd toen bleek dat het systeem zich volkomen onvoorspelbaar gedroeg. Het duurde twee uur voordat we ontdekt hadden dat dit niet aan ons maar aan de UV-eraser lag. De chip werd gewoon niet goed gewist terwijl de software meldde dat de chip 'blank' was. Tien minuten nadat dit probleem opgelost was bleek plotseling dat de eerste trap timerbij de zoveelste routine test weigerde. Meteen kon het hele recoverysysteem uit elkaar en alles moest worden doorgemeten: de oorzaak was een topkwaliteit LEMO connector die, als je er op een bepaalde manier aan trekt, slechtcontact maakte. Topkwaliteit is blijkbaar niet goed genoeg, maar het probleem werd afdoende verholpen. Een uur later, kort voordat de raket naar het platform moest, bleek de R-DAS vreemde pieptonen te produceren. Het systeem triggerde spontaan als je de raket een beetje draaide. Toen we de raket open maakte werkte alles weer goed. Maar nadat de raket in de toren stonden alles van een leien dakje leek te gaan, kwamen er wéérgeluiden uit de R-DAS. De raket kon weer uit de toren, het elektronica luik ging open. Deze keer werd met een jumper een speciale modus geselecteerd die meer verstoringen toestond.

Vlucht [Top][Inhoud]

Over de vlucht zelf valt weinig te vertellen. De motor ontstak onmiddellijk,de raket steeg stabiel op uit de onder een hoek van 80 graden gestelde toren. Direct na uitbranden van de motor volgde separatie en waargenomen werd dat de twee raketdelen afstand van elkaar namen. De tweede trap ontstak precies op tijd en na het uitbranden van de Penta-500 motor verdween de raket in het wolkendek. Er werd rond het verwachte tijdstip een knal inde lucht gehoord van het luik van de tweede trap. Het volgende wat we zagen(na 2½ minuut) was de tweede trap die, vlak voordat hij landde,uit een laaghangende wolk zakte. Beide trappen van de raket werden door de militairen snel teruggevonden. Helaas piepte de R-DAS nog exact als voor de start, hetgeen betekende dat het systeem niet getriggerd was bijde lift-off. Nadere inspectie leerde dat een slechte soldeer verbinding in de accelerometer het onvoorspelbare gedrag had veroorzaakt. We hadden dus een geslaagde vlucht zonder vluchtgegevens. Uit het tijdstip van de landing kon wel worden afgeleid dat de vlucht praktisch nominaal moet zijn verlopen. De raket zal een hoogte van bijna twee kilometer hebben bereikt.Nu het systeem bewezen heeft te werken lijkt de tijd rijp om eens een krachtiger motor zoals de Penta-gamma te monteren en dan echt hard te vliegen.